شب در سکوت بود و آنجا نوا شکست

تنها دلاور غم های مرتضی شکست

ای در بگو که چطور آن شب غریب

پهلوی مادری اطهر به جفا شکست

شب شاهد است چگونه در میان غم

بغض علی گرفت و گه بیصدا شکست

هجم عظیم غمت آنگونه بود که

خط و قلم به روی آن ماجرا شکست

شب خواهش تو را به دوش می کشید

بر پشت حیدری که از کوفه ها شکست

روز شهادت تو همان لحظه بود که

پشت خبیث دشمن ازآن واژه ها شکست

دخت تو ای پیمبرخاتم پس از غدیر

پژمرد و از آن حرکت نابه جا شکست

ای زهرای اطهر و ای شمع دل علی

بعد تو دگر هیبت مهر و صفا شکست

<<در>> بود پهلوی تو و یک هجم نانجیب

و آن صدای ناله حوری که ناروا شکست

ای رزل های بد صفت ادعا در نیاورید

زیرا حرمت صدیقه کبری شکست